Jes., 61, 1-2a, 10-11
1 Tess., 5, 16-24
Joh., 1, 6-8, 19-28

Vandaag vieren we de derde zondag van advent. De lezingen nodigen ons uit om uit te kijken naar degene die zal komen – Jezus Christus. Johannes is alleen zijn stem, zijn getuigen. Jezus zal de mensen met de Heilige Geest dopen terwijl Johannes doopt met het water. Jezus zal de mensen verlichten met het licht van God. Hij zal tot de mensen spreken als een stem in hun harten. Tijdens deze Mis bidden we om Gods genade om naar de stem van Jezus te luisteren. Bidden we ook voor vrede in de wereld, in alle landen. Bidden we om vergeving.
Preek

Wie ben jij? Ben je de profeet? Ben je de Messias? Waarom doop jij? Wij moeten toch een antwoord geven aan degenen die ons gestuurd hebben. Wat zegt jij over jezelf? “Nee, Ik ben geen Messias. Ik ben alleen een stem van iemand die roept in de woestijn”. Zei Johannes tegen diegene hem de vragen stelden.

Hij is een stem. Dat betekent, “kijk niet naar mijn persoon”, naar mijn identiteit. Hij zegt in feite dat hij niet veel voorstelt. Hij heeft geen tittels, geen bevoegdheden, geen functie, geen reputatie, geen gezag. Hij is iemand die roept in de woestijn. Het enige dat hij doet is proberen de mensen te bereiden op de komst van Jezus. Hij was niet het Licht, maar hij wil getuigen van het licht zijn.

Johannes was een grote predikant. Hij had iets bijzonders te zeggen. Wat hij zei, hadden de Schriftgeleerden en farizeeërs tot dan toe nog niet gezegd. Hij riep mensen op om dingen anders te doen, om op een andere manier te denken. De joden waren gewend om naar de tempel te gaan en daar een offer te brengen om God te eren. Johannes sprak tot de harten van de mensen. Maar hij sprak over hoe de mensen zich moesten voorbereiden op de weg voor de Heer, die zou komen.

Dan, waar komt zijn stem vandaan? Waarover spreekt hij? Johannes trad op in de woestijn, een plek van bezinning, van meditatie, een plek om tot jezelf te komen en waar je tijd vindt om helemaal tot jezelf te keren, waar je jezelf vragen stelt over je eigen bestaan. Dus wat Johannes spreekt komt vanuit zijn innerlijke overtuiging, zijn gebed, zijn ervaring met God, zijn ervaring met zichzelf, zijn eigen inspiraties. Hij herhaalt niet wat hij ergens anders heeft gehoord en geleerd. Daarom biedt hij aan de mensen die bij hem kwamen een nieuwe spiritualiteit, een nieuwe manier van beleving van de religie, een nieuwe levensbeschouwing.

Dat is een uitnodiging voor ons. Wij kunnen onszelf vragen: naar welke stem luisteren we? Waar komt onze inspiratie vandaan? Hoe krijgen we onze motivatie voor het dagelijks leven? Wij horen allerlei stemmen vandaag: op de televisie, in de krant, door de sociale media, door de mensen rondom ons. Naar welke stem luisteren we? In het Oude testament hebben we een mooi verhaal van Adam en Eva die naar de stem van de slang luisterden, die hun leven tot eeuwige ongeluk leidden.

Jan maakt een voorstel. Luistern naar degene die onder u staat, Jezus Christus, het Licht dat iedereen kan verlichten, voor wie hij de weg recht maakt. Jezus voordat hij zijn missie begon verkondigd in de Synagoge van Nazareth: “De Geest van God rust op Mij, Hij geeft Mij gezalfd om aan de armen de blijde boodschap te brengen”. Jezus spreekt de woorden van zijn Vader. Hij is de stem van de Vader. Hij geeft zijn stem door naar ons: een stem van vrede, broederschap, rechtwaardigheid, vergeving en verzoening.
De zelfde stem van Jezus kunnen we vandaag ook naar luisteren, tijdens ons gebed en onze meditaties als een mompelen in de haart, als we naar de evangelies luisteren, als we naar de goede vrienden luisteren. Toen ik met iemand die ziek was aan het spreken, zei hij: ik hoor een stem in mijn hart, “je moet volhouden, je hoeft niet altijd momperen”.

Het is heel belangrijk voor ons vandaag om een ervaring van de woestijn te maken, om tijd te vinden om alleen te zijn, ver van het lawaai en dagelijkse levensbehoeften om naar de stem van Jezus te luisteren. Dan kunnen we spreken vanuit onze innerlijke overtuiging, ons gebed, ons ervaring met God, ons ervaring met onszelf, ons eigen inspiraties. Daar kunnen we ons eigen spiritualiteit uitvinden, een nieuwe manier van beleving van de religie, een nieuwe levensbeschouwing. Dat maakt het leven zinvol, dat weet ik zeker.