Num. 21, 4-9
Ps. 78 (77), 1-2.34-35.36-37.38
Fil. 2, 6-11
Joh. 3, 13-17

We vieren vandaag het feest van de Kruisverheffing. Een feest in de Katholieke, maar ook inde Anglicaanse en Orthodoxe kerk en in delen van de Lutherse kerk. Het gaat terug tot de legende waarin de moeder van Keizer Constantijn een visioen zou hebben gehad om op zoek te gaan naar het kruis in Jerusalem. De datum van 14 september werd gekozen omdat op 13 september de Heilig-Grafkerk in Jerusalem werd gewijd. In die tijd werd de dag gevierd om het kruis hoog verheven door de straten te lopen om het te kunnen vereren. De kruizen werden omhoog geheven om het volk een teken van verlossing van de mensheid te laten vereren en gedenken. We doen dit nog steeds op Goede Vrijdag.

Kruizen
Het kruis is daarmee een teken van ons geloof geworden. Een zien dan ook veel kruizen om ons heen. Op een van de muren in onze huizen, mensen dragen vaak een kruisje, op afbeeldingen en schilderijen, in de kerken en kloosters. We zijn omringen door kruizen. Het is een belangrijk symbool van ons Christelijk geloof en alom aanwezig.

Wegkruizen
Zo ook de vele wegkruizen in Zuid-Limburg. Ze staan er nog steeds. Het zijn soms zelfs kleine altaartjes of kapelletjes. Voor mij als kind heel gewoon. Het deed me denken aan een liedje van de Limburgse troubadour Gé Reinders. Hij schreef over een man die op een kruispunt, elke keer als hij er langs fietste, zijn hoed afnam. Gé vroeg zich af waarom hij dat deed. Op een oude landkaart zag hij dat er op dat kruispunt ooit een wegkruis had gestaan. Daarom nam de nam zijn hoed af. Het was zijn manier om toch het kruis te eren. Zo diep was zijn bewondering voor het kruis.
Verlossing
Want het kruis is niet zo maar een symbool, het is niet zo maar een soort logo van ons Christelijk geloof. Het kruis staat voor alles waar wij als Christenen in geloven. Voor alles waar wij hoop en troost uit kunnen putten. Het staat symbool voor liefde. Het staat voor verlossing van ons door het leiden, sterven en opstaan van Christus.

Toch wel gek
En toch is het wel bijzonder dat een kruis, dat staat voor zo veel lijden, voor zo veel pijn, voor een slavendood, ons symbool geworden is. Het is toch wel gek, de wereld op z’n kop. Ook de apostelen begrepen het maar moeilijk. Jezus zou hen toch komen verlossen van de Romeinse tirannie en nu was hij dood. Aan het kruis notabene. Ze waren teleurgesteld. Ondanks dat Jezus het hun wel heeft proberen uit te leggen. Jezus legde het uit aan Nikodemus, lazen we in de Evangelielezing:

“Zozeer immers heeft God de wereld lief gehad dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven, opdat alwie in Hem gelooft, niet verloren zal gaan maar eeuwig leven zal hebben.”

Morgen lezen we in de Evangelielezing dat Jezus de Leerlingen verteld: “dat de Mensenzoon veel zou moeten lijden en door de oudsten, de hogepriesters en de schriftgeleerden verworpen moest worden, maar dat Hij, na ter dood te zijn gebracht, drie dagen later zou verrijzen.”

Offeren uit liefde
God zond zijn enige zoon Jezus Christus naar ons als mens. Een mens om later als laatste offer voor onze zonden aan het Kruis verheven te worden. God deed dat uit onvoorwaardelijke liefde voor ons. Als wij naar het kruis kijken, dan zie je daar de liefde van God, je ziet het lijden van Jezus dat hij gewillig onderging om dat het nodig was voor iets groters, namelijk in de opstanding ons het eeuwig leven te gunnen. Het kruis geeft ons daarmee ook bescherming omdat Jezus over ons waakt.

Zo ging dat ook met de slang die Mozes omhoog moest heffen. Door naar die slang te kijken werd het volk van Israël gered, behoed voor de dood. Althans tijdelijk, op dat moment. Jezus die verheven werd, verloste ons voor altijd, en gaf ons zicht op eeuwig leven.
Kruis voor vandaag
En met het kijken naar het kruis mogen we dan beseffen. Er is leven na de dood. Maar het kruis staat ook voor troost en kracht gedurende ons leven. Als die momenten waar het allemaal wat minder gaat en we troost en liefde nodig hebben, ook daar helpt het kruis ons door moeilijke tijden. En dat geldt voor iedereen.

Henri Nouwen schreef dat mooi in een van zijn boeken:
“Niemand uit het verkleden, heden of toekomst is uitgesloten van deze doortocht van Jezus. Iedereen gaat mee. Van slavernij naar vrijheid, van ballingschap naar het beloofde land, van dood naar eeuwig leven. “
De dag na de Kruisverheffing herdenken de Onze Lieve Vrouwe van Smarten. De dag staat in het teken van het verdriet van moeder Maria die onder het kruis zo enorm heeft moeten lijden, een enorm verdriet moeten verwerken. Maar ook zij haalde uiteindelijk troost uit de betekenis van het kruis. Ze doorstond het lijden in grote eenheid met haar Zoon. En ging vervolgens met de apostelen de wereld in en verkondigde de goede boodschap van de verlossing die het kruis uiteindelijk biedt. Uitzicht op een eeuwig leven, steun, kracht en troost in het kruis in ons dagelijks leven. Elke keer als we even kijken naar het kruis in onze kamers, in de kerk, langs de weg, mogen we ons dat herinneren.

In het volgende gedichtje staat het mooi beschreven:

“Wil Jezus’ kruis
in ieder huis
een plaats van ere geven
en menig kruis
wordt in uw huis
Door Christus verdreven”

Dat het kruis van Christus, hoog verheven vandaag, u allen hier en de mensen om u heen, die kracht mag geven, uw leven lang en daarna Amen