Aan het begin van deze viering hebben wij een bijzonder en prachtig verhaal gehoord van Pastoor Rob Mascini over Noach. Noach zat met zijn familie, alle beesten en dieren op de boot. Heel lang zaten ze daar want het water stond nog hoog en je kan niet naar buiten gaan. Alles gebeurt gewoon in de boot. Maar op één dag heeft Noach een duif weggestuurd om te kijken of ze ergens een plek vinden om hun boot aan te meren. Gelukkig komt op de derde dag de duif terug met een palmtakje in zijn bek. En dat was een blije boodschap voor iedereen in de boot. Het palmtakje is een symbool van hoop, groen van vruchtbaarheid en het leven.

Als wij nu naar onze dagen kijken, waar wij niet naar buiten mogen gaan, of niet buiten mogen spelen vanwege het corona virus dan kunnen wij ook ons voorstellen hoe vreselijk dat is. De situatie van het verhaal van Noach lijkt een beetje op onze dagen nu. Wij mogen niet naar buiten gaan. Ook niet naar de kerk. Wij moeten nog blijven met de familie thuis. Wij wachten op de goede dag die zal komen.

Noach is een bijzondere man die vol vertrouwen is in God. Hoewel Hij en zijn familie doen niks in de boot maar hij heeft hoop en verlangen dat God ze wilt helpen. Noach vertrouwt zijn familie aan God toe. Dat is de enige manier om te doen wanneer wij echt in de moeilijkheden zitten. Hoop geeft leven. Hoop geeft kracht. Toen Noach naar het palmtakje keek in de bek van de duif, kreeg hij ook nieuwe hoop en kracht. Dat de overstroming voorbij zal gaan, de deuren gaan open. Dan mogen we met veel plezier naar school, feest vieren en zo voort.

Vandaag vieren we palm zondag. Het is een bijzondere zondag want:

Ten eerste, In het verhaal van Noach bracht de duif een palmtakje, symbool van hoop maar vandaag brengen wijzelf de palmtakjes. Wij hebben hoop, troost voor en aan elkaar. Met palmtakjes, met hoop komen wij allemaal Jezus, God tegemoet. Als Jezus een ezeltje nodig heeft om naar mensen toe te gaan, heeft Jezus ook ons nodig om troost en hoop te brengen naar andere mensen. In het bijzonder degenen die nu ziek, alleen, wanhopig, angstig zijn. In de eerste lezing horen wij, ‘God, de Heer, heeft mij een tong gegeven, waarmee ik goed kan spreken. Ik kan mensen die moe zijn, weer moed geven. Lieve kinderen, jullie tekeningen en creatieve dingen gaat Bernadet straks meenemen voor onze ouderen in de Meerstede, dat is prachtig. Jullie geven moed en troost aan hen. Hartelijk bedankt voor dat.

Ten tweede in deze viering herdenken wij dat God heel dicht bij ons komt. Jezus komt naar ons toe, ‘Gezegend hij die komt als koning, in de naam van de Heer! Vrede in de hemel en eer aan de Allerhoogste!’ Hij is niet alleen een profeet en koning maar Hij zelf is God die heel van ons houdt. Palmzondag is niet het einde van zijn tocht maar het is wel een bevestiging en verklaring aan de wereld dat Hij de Koning van de wereld is. Ook Hij de koning heeft soms verdriet, voelt zich alleen en heeft tet lijden moeten ervaren. Hij neemt het lijden van iedereen op zich van armen tot prinses en prinsessen. Hij wil zeggen, Ik ben hier voor jullie. Na deze tocht naar Jerusalem komt het verhaal van Pasen, De pijn en tranen zijn nog niet voorbij. Maar wij hebben toch hoop. Want na Goede vrijdag komt Pasen. Wij gaan straks de palm takjes sturen, pakken en geven aan elkaar. Niet de duif.

Beste mensen, In de naam van de Heer, laten we elkaar moed, troost en kracht geven aan in je familie. Voor oma en opa die nu waarschijnlijk ver weg zijn.. met mensen die ziek zijn. Met de wereld vol met kennissen, vrienden. Wij geloven dat na de duisternis het leven komt, na palmzondag en Goede vrijdag komt Pasen. Een verrijzenis en bevrijding. Laten wij onze bijzondere tijd nemen voor de familie en bereiden wij ons voor, op deze goede Week.

Amen.

Eerste lezing: Uit de profeet Jesaja, 50, 4-7.
Evangelie Matteüs, 26, 14 – 27, 66.